Bij ‘netwerkpleegzorg’ verblijft een kind vaak bij familie
‘Dit zijn de mooie kanten van het werk’
Anja werkt binnen pleegzorg als netwerkverkenner: ze houdt zich dagelijks bezig met het onderzoeken van mogelijkheden binnen het bestaande sociale netwerk van kinderen die tijdelijk niet thuis kunnen wonen. Netwerk pleegzorg noemen we dat. In deze blog geeft ze een inkijkje hoe dit verliep voor pleegkind Max.
“Eigenlijk wil ik gewoon bij Lucia wonen!”, zegt Max soms tegen zijn pleegmoeder Annie. Zo blij is hij als hij weer een weekend bij tante Lucia en haar drukke gezin – 5 kinderen en een hond – heeft gelogeerd. Max kan dan wel eens heel boos worden. Maar eigenlijk is zijn boosheid stiekem verdriet: hij weet dat hij altijd bij tante Lucia mag langskomen, maar echt bij haar wonen gaat helaas niet lukken. Zouden er nog andere mogelijkheden binnen Max’ netwerk zijn?
Lijstje met meedenkers
Voordat ik de kans krijg om een netwerkverkenning te introduceren, start Lucia al met een brede glimlach het gesprek. “Ik heb al heel wat mensen gesproken”, zegt ze, “en er zijn echt wel mensen die willen helpen.” Ik begrijp Lucia’s enthousiasme. Zij wil ook graag dat Max niet naar een ‘vreemd’ gezin hoeft te verhuizen, maar gewoon bij zijn familie terecht kan. Ze gaat verder: “Mijn zus, oma en een juf willen graag meedenken voor een plek voor Max en ik denk dat hij bij sommigen ook wel mag wonen.” Aan het eind van het gesprek hebben we een definitief lijstje van meedenkers; mensen die we willen uitnodigen voor een ‘netwerkberaad’.
Met z’n zessen
Lucia belt iedereen die op het lijstje is beland, behalve de juf. Met haar neem ik zelf contact op. Een paar mensen blijken toch niet de stabiele situatie te hebben die Max na alle verschillende woonplekken nodig heeft. Maar de meesten kunnen en willen wel meedenken. Hoera! Op het kantoor van Jeugdbescherming zitten we uiteindelijk met z’n zessen rond de tafel voor het netwerkberaad.
Mooi resultaat
We bespreken de kansen en aandachtpunten van Max en daarna trekken Jeugdbescherming en ik ons terug om het netwerk met elkaar in overleg te laten. Als we zo’n drie kwartier later weer binnen worden geroepen, zien we stralende gezichten. Vol trots vertelt juf Maura dat ze eruit zijn: “Max mag bij oma komen wonen en in de weekenden wil tante Lucia graag dat hij haar blijft bezoeken!” Alle aanwezigen, Jeugdbescherming en ik beseffen dat dit een mooi resultaat is: Max blijft bij bekenden wonen! De familie is om hem heen gaan staan en wil hem opvangen, zodat hij in een vertrouwde omgeving kan blijven. Als de screening afgerond is, mogen we het nieuws aan Max vertellen, we kunnen bijna niet wachten! Dit zijn de mooie kanten van het werk.
