Blog van een gezinshuisouder
Toen we begonnen met dit avontuur, bereidden wij ons voor door te lezen over gezinshuizen en te praten met gezinshuisouders. Dit heeft ons waardevolle informatie gegeven. Ons doel was om een thuis te bieden en zorg te verlenen aan kinderen en hun netwerk. Een gezinshuis biedt 24/7 zorg aan vaak getraumatiseerde kinderen met forse hechtingsproblematiek en bijbehorende pittige gedragsproblemen. Mijn partner en ik gingen dit avontuur aan met onze vier eigen kinderen. We werden gewaarschuwd om zeker ook tijd vrij te maken voor onszelf, voor elkaar en voor onze eigen kinderen. We begonnen dus zeker niet onvoorbereid, en gaandeweg hebben we ontdekt hoe belangrijk dit is! Ergens zei een gezinshuisouder: ‘het is eenzaam’. In bepaalde opzichten is dit ook waar. Het vraagt een grote inzet van jezelf en het is een manier van leven. Maar als de omgeving ook betrokken is, is dat heel erg waardevol.
Kleine investeringen, grote impact
Die investering kan heel klein zijn. Het begint met het gevoel van begrip dat je niet altijd overal aanwezig kunt zijn. Er moet altijd iemand beschikbaar zijn voor de kinderen, en niet alle feestjes zijn haalbaar voor kinderen die snel overprikkeld raken. We zijn blij met de mensen die dit begrip tonen!
We zijn ook blij met wat onze eigen kinderen betekenen in de ondersteuning, als opvang en rolmodellen. Tegelijkertijd zijn we dankbaar dat we regelmatig alle aandacht aan hen kunnen geven. We hebben de mogelijkheid om samen op vakantie te gaan, een weekendje onverdeelde tijd te hebben voor hen en hun leven.
Praktische hulp en ondersteuning
We zijn dankbaar voor de praktische hulp bij de verbouwing en inrichting van ons huis. Ook zijn we dankbaar voor de spullen die we van verschillende kanten hebben gekregen. Het wegbrengen of ophalen van een kind, een dagje naar de dierentuin, het museum of pretpark; al deze kleine gebaren maken een groot verschil.
Elke dag er zijn, alert zijn op stresssignalen, de voelsprieten open houden voor de dynamiek in huis, zelf kalm blijven als de storm woedt in een kind, reflecteren op wat er gebeurde en wat er anders of beter kan. Knuffels en liefde geven, maar soms ook afstand houden. Daarnaast moeten we ook nog ouders, partners en vrienden/vriendinnen zijn. Af en toe tijd voor onszelf nemen en rust vinden is essentieel om de best mogelijke zorg te kunnen bieden. We zijn dankbaar voor de mensen om ons heen die dit mede mogelijk maken!
Laten we elkaar ondersteunen
Laten we elkaar op handen dragen, zodat juist ook deze prachtige, kwetsbare mensen gesteund worden en kunnen groeien. Zoals Bruce Perry zei: ‘Vuur kan verwarmen of verteren, water kan blussen of je laten verdrinken, wind kan strelen of snijden. En zo is het ook met menselijke relaties: we kunnen zowel creëren als vernietigen, koesteren als terroriseren, elkaar traumatiseren en elkaar genezen.’
Foto: ©Cardea ter illustratie. Dit zijn niet de gezinshuisouder en/of de kind(eren) uit het verhaal.
