Pleegzorgbegeleider Julia (38) loopt al een tijdje mee. Wat ze vaak te horen krijgt: Jouw werk lijkt mij wel pittig hoor! ‘Dat klopt’, reageert Julia desgevraagd. ‘Pleegzorg kan inderdaad best pittig zijn. Maar successen zijn er ook! Goed om die ook met regelmaat te benoemen.’ Julia schreef een blog over een succes dat niet gemakkelijk begon.
‘Ik ben alweer vier jaar betrokken bij een jongetje dat vanuit een crisissituatie in pleegzorg terecht kwam. Moeder vond het in het begin zacht uitgedrukt ‘lastig’ om te accepteren dat haar zoon bij een pleeggezin moest verblijven. Ze wilde heel graag zelf voor hem zorgen, maar wist ook dat ze dit door haar eigen problematiek niet zou kunnen. Geregeld had ik haar boos aan de telefoon of ging ze een periode helemaal uit contact en kon ze het niet opbrengen om haar zoon te bezoeken.
Flexibel
Pleegouders hebben de deur voor deze moeder altijd open gehouden. Ook als ze ineens na een paar maanden weer van zich liet horen, bewogen ze in het belang van hun pleegkind met haar mee. Moeder was welkom bij hen thuis en ze waren bereid om hem ook naar moeder te brengen. Ondanks dat de planning van moeder ineens kon wijzigen, bleven zij zich flexibel opstellen. Door de houding van pleegouders voelde moeder de ruimte om haar zoon te blijven bezoeken.
Erbij horen
Vier jaar later zaten we met elkaar in een gezamenlijk overleg en zei deze moeder iets wat mij kippenvel en een brok in mijn keel bezorgde: “Ik ben pleegouders echt dankbaar dat mijn zoon op een fijne plek mag opgroeien. Ik had hem zelf graag gegeven wat pleegouders hem nu geven, maar ik weet dat dit mij niet lukt. Pleegouders zijn voor mij nu ook als familie, ze horen erbij!” Waar zijn de confetti, feesttoeters en taart om dit succes te vieren dacht ik!
Waardevol
Deze moeder voelt zich door pleegouders gezien en welkom in het leven van haar zoon. Het gaat goed met dit jongetje. Zowel zijn moeder al pleegouders geven hem de boodschap dat ze allemaal bij hem horen en dat dit oké is. Dat is zo waardevol en helpend!’
